کی میرسد باران؟

روزگاری بود

روزگار تلخ و تاری بود؛

بختِ ما چون روی بدخواهانِ ما تیره؛

دشمنان بر جانِ ما چیره

شهر سیلی خورده هذیان داشت

بر زبان بس داستان های پریشان داشت؛

زندگی سنگ و سیه چون سنگ؛

روز بدنامی؛

روزگارِ ننگ

+ عکس از اینجا

++ شعر از سیاوش کسرایی

+++ شایدم ما یه قصه ایم که یه بابابزرگِ پیر داره برای نوه هاش تعریف میکنه! فقط نمیدونم چرا اینقد تلخ روایتش میکنه

++++ صبح میشه این شب؟ میگن که میشه